Recenzja #145: Pocałunek w płomieniach.

Tytuł: Ognisty pocałunek
Autor: Jennifer L. Armentrout
Cykl: Dark Elements #1
Wydawnictwo: FILIA
Ilość stron: 496

Wyobraźcie sobie siebie w mojej sytuacji. Jestem pół-demonem, pół-gargulcem a do tego jeszcze nastolatką, mieszanka wybuchowa, prawda? Ale słuchajcie, to nie koniec historii, bo mieszkam wraz ze strażnikami, wybawicielami tego świata, w jednym domu i są dla mnie czymś na pozór przypominającym rodzinę. I wtedy do gry wchodzi ten gość. Seksowny, zabójczy i po prostu diabelnie irytujący. A ja wpadam w jego objęcia, bo to jedyna osoba, która nie zginie od mojego pocałunku.

Siedemnastoletnia Layla chciałaby być normalna, jednak jej pocałunek zabija wszystko, co posiada duszę. Jako półdemon i półgargulec Layla posiada niespotykane umiejętności. Wychowywana wśród strażników-gargulców – których zadaniem jest polowanie na demony i dbanie o bezpieczeństwo ludzi – Layla próbuje się dopasować, choć oznacza to ukrywanie swojej mrocznej strony przed tymi, których kocha. Zwłaszcza przed Zaynem, zniewalająco przystojnym i całkowicie niedostępnym strażnikiem, w którym jest od zawsze zadurzona. Poznaje Rotha – wytatuowanego, grzesznego, seksownego demona, który twierdzi, że zna wszystkie jej tajemnice. Layla wie, że powinna trzymać się od niego z daleka, choć nie jest przekonana, czy tego chce – zwłaszcza, kiedy cała ta sprawa z całowaniem nie stanowi problemu, ponieważ Roth nie ma duszy.
Kiedy Layla odkrywa, że to ona jest powodem pojawienia się brutalnego demona, zaufanie Rothowi nie tylko zaprzepaści jej szansę na związek z Zaynem… ale także naznaczy ją jako zdrajczynię rodziny. Co gorsza, może stać się biletem w jedną stronę do zniszczenia świata. /wydawnictwofilia.pl

Mam nadzieję, że po takim wstępie mniej więcej czujecie klimat Ognistego pocałunku. Bo tak jak napisałam, w tej historii mamy do czynienia z nastolatką, która niestety ale nie wie w którą stronę powinna iść. To tak jakby być pół-Polakiem i pół-Niemcem w czasie wojny, Dobra, ten przykład jest naprawdę skrajny, ale dzięki temu, rozumiecie jej punkt widzenia. Jest po prostu rozdarta pomiędzy swoje dwie natury i chyba dlatego tak się dobrze z nią dogadywałam. Okey, może jeszcze przez to, że była bezczelną, nie znającą granic, silną i odważną heroiną, która potrafiła być delikatna i zabójcza. A ja po prostu lubię takie bohaterki, bo idealnie wpasowują się w ramy paranormal romance. Czy muszę wspominać o tym, że dwaj mężczyźni, obecni w jej życiu, byli tak bardzo seksowni, że niestety ale mogłam zaślinić kilka stron? Dzięki temu przypomniało mi się dlaczego tak lubię ten gatunek powieści. Roth i Zayn, to jak zawsze w takich historiach, dwie strony medalu, pierwszy z nich – mroczny, tajemniczy i oczywiście demoniczny; drugi za to – anielski, pomocny i sympatyczny. Jednak nigdy nie lubiłam bawić się z tymi poświęconymi, więc zdecydowanie wybieram TEAM ROTH.

Fabuła może Was nie zaskoczy, bo nie jest jakoś wielce oryginalna, jednak podobała mi się. Pewnie głównie dlatego, że spędziłam ją w cudownym towarzystwie ciętego języka Rotha, ale do tego – miała coś w sobie. Autorka stworzyła naprawdę świetnie dopracowany świat a niektóre rozwiązania – winda w pewnym budynku – potrafiły rozbawić, ale też zaskoczyć pomysłowością. Do tego nie mogę nie wspomnieć o tym, że w tę historię się po prostu wchodzi całym sobą, bo rozwój akcji przykuwa uwagę i nie da rady się od niej oderwać. Jeśli zaś mówimy o wątku miłosnym, który jest naprawdę dobrze rozbudowany, muszę przyznać, że się w niego wkręciłam. Podobał mi się rozwój uczuć pomiędzy bohaterami, do tego te wszystkie niedopowiedzenia tworzyły kolejne pytania w głowie czytelnika. Czy muszę wspominać o napięciu jakie się pomiędzy postaciami wytworzyło? Ah. Naprawdę brakowało mi ostatnio takiego ekscytującego romansu.

Autorka tworzy świetne dialogi. Są dopasowane do bohaterów i tworzą ich charaktery, do tego bardzo dobrze radzi sobie z zabawnymi i bezczelnymi komentarzami Rotha i Layli. Aż nie chce się opuszczać tej dwójki w akcji! Niestety, opisy mogłyby być bardziej barwne, ale nie mogę narzekać, bo nie miałam problemu z wyobrażeniem sobie poszczególnych rzeczy.

Okey, przyznam otwarcie – tęskniłam za takim typowym paranormal romance, gdzie mamy demony i anioły i odwieczną walkę pomiędzy nimi. I świetnie, że sięgnęłam po tę powieść i jeszcze lepiej, że już mam kontynuację u siebie na biurku i mogę po nią sięgnąć w każdej chwili. Z niechęcią opuszczałam Rotha i jego humor oraz buntowniczą i odważną Laylę, bo spędziłam z nimi cudowny czas. Teraz niestety, jak tak bardzo polubiłam się z autorką, nie wiem czy nie sięgnąć po całą serię Lux… Co myślicie? Zatracę się tak samo jak w świecie demonów i gargulców?

Powieść przeczytałam dzięki Book Tour z Książkowe Wyliczanki 😀

Mało oryginalna

PS Klikając w obrazek powyżej przejdziecie do recenzji Magdy 😀